هوش مصنوعی: این شعر از مولانا (یا شاعری با سبک مشابه) است که بر خودشناسی، استقلال، پرهیز از وابستگی به دیگران، و تلاش برای رسیدن به اهداف تأکید دارد. شاعر مخاطب را به غیرت، تلاش، و دوری از تنبلی و وابستگی تشویق می‌کند. همچنین، از قضاوت دیگران و ترس از چالش‌ها پرهیز داده و بر اهمیت عشق و پشتکار در زندگی تأکید می‌شود.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی این شعر نیاز به درک و تجربه زندگی دارد که معمولاً برای نوجوانان و بزرگسالان قابل‌درک است. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای کودکان پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۶۳۸۴

غیرت کن و ز آه برافروز شمع خویش
دریوزه فروغ ز شمس و قمر مکن

خواهی که چون شکوفه ازین باغ برخوری
با خاک ره مضایقه سیم و زر مکن

پای حنا گرفته به جایی نمی رسد
از خود برون نیامده عزم سفر مکن

تا دیده ات ز نور یقین غیبت بین شود
در عیب مردم و هنر خود نظر مکن

این آن غزل که اهلی شیرین کلام گفت
می در پیاله نوبت من بیشتر مکن

در کارزار عشق حدیث جگر مکن
با تیغ آفتاب ز شبنم سپر مکن

بی بادبان سفینه به ساحل نمی رسد
زنهار ترک ناله و آه سحر مکن

جوش بهار آبله در خار بسته است
ای سست رگ، ملاحظه از نیشتر مکن

خون را نشسته است به خون هیچ ساده دل
می در پیاله من خونین جگر مکن

از ماجرای پشه و نمرود پند گیر
در هیچ دشمنی به حقارت نظر مکن

گر آه سردی از جگر اینجا کشیده ای
از آفتابروی قیامت حذر مکن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۸۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.