هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی، شاعر بزرگ سبک هندی، با زبانی نمادین و عرفانی به توصیف حالات روحی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا از لذات دنیوی مانند شراب دست بکشد و به عرفان و معنویت روی آورد. او با استفاده از نمادهایی مانند می، نی، خضر، و عیسی، مفاهیم عمیق عرفانی را بیان می‌کند و به دنبال رهایی از غم و رسیدن به شادی و طرب است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و نمادین است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند شراب و عرفان نیاز به دانش ادبی و فلسفی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.
غزل شمارهٔ ۶۴۲۸
جانا که ترا گفت که ترک می و نی کن؟
بردار لب از ساغر و خون در دل می کن
بر کشتی می نامه نی باد مرادست
ای مطرب کوتاه نفس، باد به نی کن
تا چند پی کبک به کهسار برآیی؟
در پای خم امروز شکار بط می کن
تا روی کند عیش و طرب، پشت به خم ده
تا پشت کند محنت و غم، روی به می کن
هان خضر، تو آب در میخانه بیفشان
هان ای دم عیسی، تو هواداری نی کن
یک جرعه بر این خاک سیه کاسه بیفشان
قارونکده خاک پر از حاتم طی کن
سنگ کف طفلان حشم زنگ برآورد
بی درد، ز صحرای جنن روی به حی کن
صائب همه کس گوش به فریاد تو دارد
یک ناله جانسوز درین بزم چو نی کن
بردار لب از ساغر و خون در دل می کن
بر کشتی می نامه نی باد مرادست
ای مطرب کوتاه نفس، باد به نی کن
تا چند پی کبک به کهسار برآیی؟
در پای خم امروز شکار بط می کن
تا روی کند عیش و طرب، پشت به خم ده
تا پشت کند محنت و غم، روی به می کن
هان خضر، تو آب در میخانه بیفشان
هان ای دم عیسی، تو هواداری نی کن
یک جرعه بر این خاک سیه کاسه بیفشان
قارونکده خاک پر از حاتم طی کن
سنگ کف طفلان حشم زنگ برآورد
بی درد، ز صحرای جنن روی به حی کن
صائب همه کس گوش به فریاد تو دارد
یک ناله جانسوز درین بزم چو نی کن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۴۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۴۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
