هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، بیانگر احساسات عمیق و عاشقانه‌ی شاعر نسبت به معشوق است. در آن از تشبیهات زیبایی مانند مقایسه‌ی معشوق با خورشید و هلال استفاده شده و شاعر از بی‌توجهی معشوق شکایت می‌کند. همچنین، شاعر از پیام‌های عاشقانه و شوق خود سخن می‌گوید و در نهایت، به تغافل معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه‌ی عمیق و استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند تغافل و شکایت از معشوق نیاز به درک عاطفی بالاتری دارد.

غزل شمارهٔ ۶۵۱۷

رسید خانه زین عاقبت به کام از تو
هلال یکشبه اش شد مه تمام از تو

چه نسبت است به خورشید رنگ روی ترا؟
که ریگ بادیه گردید لعل فام از تو

ز نقش پای چه گلدسته ها به سر زده است
زمین ساده دل ای سرو خوش خرام از تو

ز من پیام خود ای شهسوار باز مگیر
که تازیانه شوق است هر پیام از تو

مرا ز تیغ تغافل بس است ایمایی
من آن نیم که توقع کنم سلام از تو
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.