هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی با استفاده از استعاره‌های عمیق مانند «چاه»، «تشنگی» و «راه»، مفاهیمی مانند بی‌اعتمادی به دیگران، اهمیت پشتکار و دوری از تنبلی، و ارزش ناشناخته ماندن سخنان ناب را بیان می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که نباید از افراد بی‌مهر انتظار محبت داشت و باید از راهنمایی‌های کوتاه‌بینان پرهیز کرد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق و استعاری موجود در شعر برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند پیام‌های فلسفی و اخلاقی آن را درک کنند.
غزل شمارهٔ ۶۵۹۹
بمیر تشنه، منه پای بر کناره چاه
که خم کند قد استاده را نظاره چاه
مجوی آب مروت ازین تهی چشمان
که تشنگی نبرد از جگر نظاره چاه
به رهنمایی کوته نظر ز راه مرو
که پیش پا نتوان دید با ستاره چاه
ز کاهلان بگسل تا به منزلی برسی
که نقش پای گرانان بود قواره چاه
سخن چو تازه برآید ز کلک، بی قدرست
چو یوسفی که فروشند بر کناره چاه
به وادیی که منم رهنورد آن صائب
بود ز نقش قدم بیشتر شماره چاه
که خم کند قد استاده را نظاره چاه
مجوی آب مروت ازین تهی چشمان
که تشنگی نبرد از جگر نظاره چاه
به رهنمایی کوته نظر ز راه مرو
که پیش پا نتوان دید با ستاره چاه
ز کاهلان بگسل تا به منزلی برسی
که نقش پای گرانان بود قواره چاه
سخن چو تازه برآید ز کلک، بی قدرست
چو یوسفی که فروشند بر کناره چاه
به وادیی که منم رهنورد آن صائب
بود ز نقش قدم بیشتر شماره چاه
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۶۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
