هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از صائب تبریزی، به زیبایی‌های لب معشوق و بوسه‌هایش می‌پردازد. شاعر با تصاویر شاعرانه، بوسه‌های معشوق را به عناصر مختلف مانند ابر، جام باده، و آفتاب تشبیه می‌کند و از عشق و هوس خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و شاعرانه است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از زبان و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۶۱۰

ز بس لب تو به ابرام می دهد بوسه
به کام تلخی دشنام می دهد بوسه

چو جام پشت لب یار تا ز خط شد سبز
به هر لبی چو لب جام می دهد بوسه

چگونه پای تو بوسم، که آفتاب ترا
به ترس و لرز لب بام می دهد بوسه

به جای نقل دهد بوسه شب حریفان را
به من لبی که به پیغام می دهد بوسه

کباب طالع پروانه ام که شمع او را
به جای نامه و پیغام می دهد بوسه

هوس به آب رسانید لعل یار و هنوز
حجاب عشق به پیغام می دهد بوسه؟

لبش به باده کشی نیست آنقدر مایل
به رغم من به لب جام می دهد بوسه

ز جبهه اش چو مه عید نور می بارد
لبی که بر رخ گلفام می دهد بوسه

به هر که می رسد امروز آن لب میگون
چو جام باده به ابرام می دهد بوسه

ز دانه طایر وحشی کی آرمیده شود؟
به دل رمیده چه آرام می دهد بوسه؟

لب مرا ز زمین بوس خویش منع مکن
که عمرهاست سرانجام می دهد بوسه

به طرح بوسه به اغیار می دهد صائب
به من لبی که به پیغام می دهد بوسه
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۶۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۶۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.