نیست نقشی دلپذیر عشق غیر از سادگی
پیش صاحب فن نباشد فن به از افتادگی

از سر بی حاصلان دست حوادث کوته است
جامه فتح است سرو باغ را آزادگی

آب شد روی زمین از سجده های گرم من
چون تواند موم، کردن برق را سجادگی؟

قطره نیسان که باشد، شبنم افسرده کیست؟
تا زند پیش سرشکم لاف مردم زادگی

با چنین بختی که از دریا خبر می آورد
مژده وصل تو باور می کنم از سادگی

قطع امید ز مآل ساده لوحی چون کنم؟
مشرق خورشید شد آغوش صبح از سادگی

نیست صائب چرخ مینا رنگ مرد جنگ ما
با نفس آیینه می گردد طرف از سادگی