هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوع بیداری و غفلت می‌پردازد و تأکید می‌کند که خوابیدگی (غفلت) مانع رسیدن به مقصود نمی‌شود، بلکه باعث کوتاه شدن راه برای دل‌های بیدار می‌گردد. همچنین، اشاره می‌کند که غفلت می‌تواند دشمن را هموار کند و فتنه‌انگیز باشد. در نهایت، شعر به این نکته اشاره دارد که غفلت مانند سنگی بر سر راه است و باعث گمراهی می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۷۰۵

کی کند غافل دل آگاه را خوابیدگی؟
از رسیدن نیست مانع راه را خوابیدگی

از دل بیدار کوته می شود راه دراز
دور می سازد ره کوتاه را خوابیدگی

در حجاب ابر غافل نیست از ذرات، مهر
پرده بینش نگردد شاه را خوابیدگی

جمع سازد در کمین صیاد خود را بیشتر
می کند بیدارتر آن ماه را خوابیدگی

تیغ لنگردار را در قطع، دست دیگرست
بال و پر گردد دل آگاه را خوابیدگی

در زمین گیران غفلت پند را تائثیر نیست
از جرس کمتر نگردد راه را خوابیدگی

فتنه را بیداری دولت بود خواب گران
خوش نباشد صاحبان جاه را خوابیدگی

خصم چون هموار شد از مکر او ایمن مشو
فتنه باشد آب زیر کاه را خوابیدگی

چون تواند سبزه زیر سنگ قامت راست کرد؟
سنگ ره شد صائب گمراه را خوابیدگی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.