هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات اخلاقی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از خنده بیجا، حرف سبک، و دوری از تن‌پرستی هشدار می‌دهد و بر اهمیت حفظ حرمت و شناخت عشق حقیقی تأکید دارد. همچنین، اشاره‌ای به تفاوت سطحی‌نگران و عمیق‌اندیشان دارد و از ستایش بت‌ها و دنیاپرستی انتقاد می‌کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در متن برای درک و تحلیل، نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.

غزل شمارهٔ ۶۷۳۵

خنده بیجا مزن تا طعن بیجا نشنوی
پا منه بیرون ز راه شرم تا پا نشنوی

تا تو حسن و عشق را از یکدگر دانی جدا
بوی یوسف از گریبان زلیخا نشنوی

کوه در رد صدا بی اختیار افتاده است
با گرانقدران مگو حرف سبک تا نشنوی

گوش خود را چون صدف سنگین کن از آب گهر
تا ز ابر آوازه احسان دریا نشنوی

گوش تن چون حلقه از بیرون در دارد خبر
زینهار از تن پرستان قصه ما نشنوی

سطحیان چون کف ندارند از دل دریا خبر
حرف عشق از زاهدان بادپیما نشنوی

کافران بت را به معبودی ستایش می کنند
وصف دنیا زینهار از اهل دنیا نشنوی

طالع شهرت ندارد در وطن فکر غریب
بوی عنبر تا بود صائب به دریا نشنوی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۳۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.