هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، از زبان عاشقی بیان می‌شود که از بی‌توجهی و سردی معشوق شکایت دارد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عاشقانه، درد دل‌های خود را بیان می‌کند و از معشوق می‌پرسد که چرا با وجود زیبایی و جذابیت بی‌نظیرش، باعث رنج و عذاب او می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۹۴۱

پنهان رخ چو ماه برای چه می کنی؟
خون در دل نگاه برای چه می کنی؟

ابرام در شکستن دلهای بیگناه
ای ترک کج کلاه برای چه می کنی؟

بگذر ز کاوش دل ما خون گرفتگان
در بحر خون، شناه برای چه می کنی؟

با چهره ای که آب کند آفتاب را
اندیشه از نگاه برای چه می کنی؟

بهر خراب کردن ما جلوه ای بس است
صد جلوه سر به راه برای چه می کنی؟

ای برق جلوه ای که دو عالم کباب توست
سر در سر گیاه برای چه می کنی؟

تسخیر ملک دل به نگاهی میسرست
جمعیت سپاه برای چه می کنی؟

چون بی گناه کشتن عاشق گناه نیست
عذر مرا گناه برای چه می کنی؟

رخسار همچو روز ترا زلف شب بس است
روز مرا سیاه برای چه می کنی؟

صائب چو رحم در دل سنگین یار نیست
سامان اشک و آه برای چه می کنی؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹۴۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.