هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند عشق، درد، آگاهی، رازداری و بصیرت می‌پردازد. شاعر از رابطه‌ی عاشق و معشوق، طبیب و بیمار، و دیگر نمادهای عرفانی برای بیان مفاهیم عمیق استفاده کرده است. همچنین، تأکید بر این است که آگاهی و دانایی درونی مهم‌تر از ظواهر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۶۹۴۶

دل را اگر چه نیست ز دلدار آگهی
دلدار را بود ز دل زار آگهی

بیمار اگر ز درد بود غافل از طبیب
دارد ولی طبیب ز بیمار آگهی

از نافه نیست آهوی رم کرده را خبر
عاشق ندارد از دل افگار آگهی

آن برده است راه به مرکز که نیستش
از سیر و دور خویش چو پرگار آگهی

مهر خموشیم به دهن چون صدف زدند
تا یافتم ز گوهر اسرار آگهی

بگشا نظر چو سوزن و باریک شو چو تار
داری اگر ز نازکی کار آگهی

در شهر زنگ، آینه در زنگ خوشترست
پیش سیه دلان مکن اظهار آگهی

خون می کنند بر سر هر خار رهروان
یابند اگر ز لذت آزار آگهی

از پیچ و تاب کشف شود خرده های راز
دارد ز گنج زیرزمین مار آگهی

انگشت اعتراض به گفتار ما منه
ما را چو خامه نیست ز گفتار آگهی

مهرش به لب زنند چو خال دهان یار
آن را که می دهند ز اسرار آگهی

پوشیدگی حجاب بصیرت نمی شود
دارد ز خفتگان دل بیدار آگهی

صائب مرا ز بی خبری نیست شکوه ای
بر خاطر لطیف بود بار آگهی

این آن غزل که مولوی روم گفته است
کار آن کند که دارد از کار آگهی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹۴۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.