هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های دوران کودکی و تأثیرات عمیق آن بر زندگی بزرگسالی می‌پردازد. شاعر با اشاره به شادی‌ها، بازی‌ها و خاطرات شیرین کودکی، تضاد آن را با سختی‌ها و پیری مقایسه می‌کند. او از تلخی‌های زندگی بزرگسالی به عنوان نتیجه‌ای از تجربیات کودکی یاد می‌کند و نشان می‌دهد که دل همچنان به خاطرات آن دوران وابسته است.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و روان‌شناختی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، مقایسه‌های شاعرانه بین کودکی و پیری نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۶۹۷۵

اکسیر شادمانی است خاک دیار طفلی
بازیچه ای است عشرت از رهگذار طفلی

شیرافکنان غم را در چشم خاک ریزد
بر هر طرف که تازد دامن سوار طفلی

در عالم مکافات هرباده را خماری است
تلخی زندگانی باشد خمار طفلی

در برگریز پیری شد رخنه های آفت
هر خنده ای که کردیم در نوبهار طفلی

خطی کشید بر خاک گردون کینه پرور
هر جلوه ای که کردیم در روزگار طفلی

شد از فشار گردون موی سفید و سرزد
شیری که خورده بودیم در روزگار طفلی

هر چند گرد پیری بر رخ نشست ما را
مشغول خاکبازی است دل بر قرار طفلی

شد عمر و خارخارش در دل هنوز باقی است
هر چند بوده ده روز صائب بهار طفلی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.