زهی رخ تو نموداری از بهشت خدا
نهال قد تو برهان عالم بالا

گرفته راهی عشق از ملال خاطر ماست
حباب در گره افکنده کار این دریا

خوشا کسی که ازین تنگنای بی حاصل
به خاک برد دلی همچو سینه صحرا

سیاه روز چو فانوس بی چراغ بود
درون پرده چشمی که نیست نور حیا