هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و احساسات شدید خود سخن می‌گوید، با تصاویری مانند زدن بر قلب گردون، شبیخون به زلف معشوق و بوسه بر لبهای میگون. همچنین، اشاره‌ای به زاهد و نشأه می‌کند که نشان‌دهنده تضاد بین عشق زمینی و معنویت است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه پیچیده و اشارات به نوشیدن می است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، سطح زبانی و ادبی آن برای درک کامل، به بلوغ فکری نیاز دارد.
شمارهٔ ۲۱۵
روز روشن آه ما بر قلب گردون می زند
عاجزست آن کس که بر دشمن شبیخون می زند
دست گستاخم به زلف او شبیخون می زند
بوسه ام خود را بر آن لبهای میگون می زند
سرکه ابروی زاهد گر چنین تندی کند
نشأه می همچو رنگ از شیشه بیرون می زند
عاجزست آن کس که بر دشمن شبیخون می زند
دست گستاخم به زلف او شبیخون می زند
بوسه ام خود را بر آن لبهای میگون می زند
سرکه ابروی زاهد گر چنین تندی کند
نشأه می همچو رنگ از شیشه بیرون می زند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
