۱۹۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۵۰

شمع دل را روشنی در وقت خاموشی بود
راحتی گر هست در خواب فراموشی بود

لب چو کردی آشنای می، لب پیمانه باش
در سر مستی سخن داروی بیهوشی بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.