به آه سرد دل خود دو نیم باید کرد
چو غنچه خنده به روی نسیم باید کرد

ندا کند به زبان بریده زلف ایاز
که پا دراز به حد گلیم باید کرد

دلی که جمع ز ذکر خفی چو غنچه شود
ز ذکر اره چه لازم دو نیم باید کرد؟