سخن چو هر دو لب او به یکدگر می خورد
چو رشته غوطه به سرچشمه گهر می خورد

سفر گزین که به چشم جهان شوی شیرین
عزیز مصر شب و روز این شکر می خورد

خوش آن ملال که از آستین مرهمیان
نسیم سوده الماس بر جگر می خورد