هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد عشق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. او از سنگدلی معشوق شکایت دارد و اشاره می‌کند که اگر عقیق (معشوق) بدنام می‌شود، به خاطر رفتارش است. همچنین، شاعر از گذر زمان و اسیر شدن عندلیب (نماد عاشق) در قفس زندگی سخن می‌گوید و در پایان، به تأثیر شراب و مستی در تغییر حالات انسان اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی نیاز به درک بالاتری از مفاهیم ادبی و نمادین دارد.
شمارهٔ ۴۰۰
ای سنگدل عقیق تو بدنام می شود
ورنه مرا چه از دو سه دشنام می شود؟
ایام برگریز پر و بال میرسد
تا عندلیب ما به قفس رام می شود
در خانه ای که روی تو افزود از شراب
تبخاله خوش نشین لب بام می شود
ورنه مرا چه از دو سه دشنام می شود؟
ایام برگریز پر و بال میرسد
تا عندلیب ما به قفس رام می شود
در خانه ای که روی تو افزود از شراب
تبخاله خوش نشین لب بام می شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
