هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از استقامت و پایداری خود سخن می‌گوید و خود را مانند فرهاد، اسطوره عشق و ایثار، می‌داند که با تیشه‌اش کوه را می‌شکافد. او از سختی‌های زندگی و بخت ناسازگار خود می‌نالد و احساس می‌کند که مانند نمک در آب حل شده و تلخی‌اش حتی نوشیدنی‌ها را ترش می‌کند. با این حال، از قدرت و استحکام خود نیز سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تیشه‌اش، فرهاد را به کوه نشانده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده مانند 'ناخن دوانده در جگر سنگ' و 'نمک آبم چو مغز تلخ' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.
شمارهٔ ۵۲۱
فرهادم و ثبات قدم هست پیشه ام
ناخن دوانده در جگر سنگ تیشه ام
از بخت شور در نمک آبم چو مغز تلخ
می روترش کند چو درآید به شیشه ام
از ناخن آب دشنه الماس برده ام
فرهاد را به کوه جهانده است تیشه ام
ناخن دوانده در جگر سنگ تیشه ام
از بخت شور در نمک آبم چو مغز تلخ
می روترش کند چو درآید به شیشه ام
از ناخن آب دشنه الماس برده ام
فرهاد را به کوه جهانده است تیشه ام
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
