۱۹۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۲۲

صد خنده واکشم ز تو تا ترک جان کنم
در خون صد بهار روم تا خزان کنم

تیغش ز سخت جانی من کند اگر شود
لوح مزار خویش ز سنگ فسان کنم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.