غم دل با که بگویم که مرا یاری نیست
جز تو ای روحِ روان، هیچ مددکاری نیست

غم عشق تو به جان است و نگویم به کسی
که در این بادیه غمزده، غمخواری نیست

راز دل را نتوانم به کسی بگشایم
که در این دیر مغان رازنگهداری نیست

ساقی، از ساغر لبریز ز می دم بربند
که در این میکده می‏زده، هشیاری نیست

درد من، عشق تو و بستر من؛ بستر مرگ
جز تواَم هیچ طبیببی و پرستاری نیست

لطف کن، لطف و گذر کن به سر بالینم
که به بیماری من جان تو، بیماری نیست

قلم سرخ کشم بر ورق دفتر خویش
هان که در عشق من و حُسن تو، گفتاری نیست