هوش مصنوعی: شاعر از ساقی می‌خواهد جام شراب را پیش کشد و رخسارش را نشان دهد. او از زیبایی‌های طبیعت مانند گل‌ها و کبک‌ها سخن می‌گوید و از فرصت‌های شاد مانند نوروز بهار یاد می‌کند. در نهایت، شاعر آرزو می‌کند تا در مجلس حاضر شود و جام شراب را از ساقی دریافت کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مضامین شراب‌و‌می‌گساری است که برای مخاطبان زیر 16 سال مناسب نیست. همچنین، درک عمیق از استعاره‌ها و نمادهای شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹۸

ساقیا، پیش آر جام با صفای خویش را
روی ما بین و به ما ده رونمای خویش را

کف چو گنبدها کند هر دم صلای نوش کو
تا زهر گنبد صدا یابی صلای خویش را

کبک رفتارا، یکی بخرام و پا بر لاله سای
بی حنا کن لعل پای لاله سای خویش را

دی شدی در باغ و گل از بهر گرد افشاندنت
کرد صد پر کاله دامان قبای خویش را

هر طرف بهر مبارک باد نوروز بهار
می فرستد گل به کف کرده صبای خویش را

کبک کهساری، برو ای لاله، بر هر تیغ کوه
گام چندان زد که پر خون کرد پای خویش را

یک دم امروز از چمن ما را به مجلس راه ده
تا ستانیم از تو جام با صفای خویش را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.