هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از مولانا به موضوعات عشق الهی، فنا در ذات حق، رهایی از تعلقات دنیوی و رسیدن به حیات ابدی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند «خضر»، «آب حیات» و «سومنات»، مخاطب را به ترک هستی ظاهری و وحدت با معشوق ازلی دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر نیاز به درک بالایی از مفاهیم انتزاعی دارد که معمولاً برای نوجوانان زیر 16 سال قابل هضم نیست. همچنین استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفان (مانند «فنا»، «ذات»، «ممات») برای مخاطب جوان‌تر ممکن است گمراه‌کننده باشد.
غزل شماره 15
عشق به یک سو فکند پرده چو از روی ذات
شد ز میان غیر ذات جمله فعل و صفات
هر من و مایی که هست می‌رود اندر میان
چون که به آخر رسید سلسله ممکنات
دست ز هستی بشوی تا شودت روی دوست
جلوه‌گر از شش جهت گرچه ندارد جهات
همرهی خضر کن در ظلمات فنا
ور نه به خود کی رسی بر سر آب حیات
هر که به لعل لبش خضر صفت پی برد
یافت حیات ابد رست ز رنج ممات
سر به ارادت بنه در قدم رهروی
کز سخن دلکشش حل شودت مشکلات
بعد چهل سال زهد وحدت پرهیزکار
ترک حرم کرد و گشت معتکف سومنات
شد ز میان غیر ذات جمله فعل و صفات
هر من و مایی که هست می‌رود اندر میان
چون که به آخر رسید سلسله ممکنات
دست ز هستی بشوی تا شودت روی دوست
جلوه‌گر از شش جهت گرچه ندارد جهات
همرهی خضر کن در ظلمات فنا
ور نه به خود کی رسی بر سر آب حیات
هر که به لعل لبش خضر صفت پی برد
یافت حیات ابد رست ز رنج ممات
سر به ارادت بنه در قدم رهروی
کز سخن دلکشش حل شودت مشکلات
بعد چهل سال زهد وحدت پرهیزکار
ترک حرم کرد و گشت معتکف سومنات
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شماره 14
گوهر بعدی:غزل شماره 16
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
