هوش مصنوعی: این متن عرفانی درباره عشق الهی و سلوک معنوی است. شاعر معراج حقیقی را نه سفر جسمانی، بلکه سیر روحانی می‌داند و عشق را همراه با درد و بلا توصیف می‌کند. در ادامه، از ضرورت ترک عقل و دیوانگی عاشقانه سخن می‌گوید و عشق حقیقی را فراتر از دوگانگی‌ها می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و فهم نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شماره 49

خیز و رو آور به معراج یقین
بی براق و رفرف و روح‌الامین

نیستی معراج مردان خداست
نیست معراج حقیقت غیر از این

سرنوشت عاشقان یکسر بلاست
عشق شد با درد و با محنت قرین

در حقیقت جمع آب و آتش است
لاف عشق و آگهی از کفر و دین

دست زن بر دامن دیوانگی
دور کن از خویش عقل دوربین

دیده خودبین خدابین کی شود
گفتمت رمزی برو خود را مبین

دل در آن چاه زنخدان پا نهاد
شد فلاطون محبت خم‌نشین

عاشق آن باشد که نشناسد ز هم
جنگ و صلح و لطف و قهر و مهر و کین

بی تو باشد عاشقان را صبح و شام
ناله جانسوز و آه آتشین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شماره 48
گوهر بعدی:غزل شماره 50
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.