هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، آزادی، رنج عشق، و مفاهیم عرفانی مانند تسلیم و جستجوی حقیقت می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی ویرانگر و در عین حال حیاتبخش یاد می‌کند و به مفاهیمی مانند آب حیات، فردوس، و تسلیم در برابر عشق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۳۳

آبادتر آن سینه که از عشق خراب است
آزادی آن دل که در آن زلف تاب است

کو غمزده ای تا کند از ناله من رقص
کاین نامه من زمزمه چنگ و رباب است

جستم به سؤال آب حیاتی ز لب دوست
او بر شکنان گشت ز من کاین چه جواب است

ای آنکه به فردوس نبینی به لطافت
من دانم و کز تو بر این دل چه عذاب است

در پیش دل خویش هر افسانه که گفتم
گفتنی که فسونی ز پی بستن خواب است

وان سبلت زاهد که به تسبیح بریدی
زانست که امروز مگس ران شراب است

گر لعن تو احیا کندم، دیر شد این دیر
ز آمد شد سلطان خیال تو خراب است

ده پاره مکن از پی نقل غم خود را
کاخر دل مسکین من است، این نه کباب است

خسرو که غریق است به تسلیم که ما را
کشتی نه و مقصود بر آن جانب آب است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.