۲۳۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۱

خط کز لب آن پسر دمیده ست
افسون است که بر شکر دمیده ست

بنگر که ز آب دیده یکی ست
آن سبزه خوش که بر دمیده ست

از رشک رخت سحر دم سرد
بر آینه قمر دمیده ست

برخاست ز آتش رخت دود
از بس که خط تو بر دمیده ست

آخر شکری بده به خسرو
زان لب که نبات بر دمیده ست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.