هوش مصنوعی:
این متن به مقایسهی بین مفلسی و پادشاهی، پارسایی و مفسدی، و عشق دنیوی و عشق الهی میپردازد. شاعر بیان میکند که گاهی فقر و بینوایی از ثروت و قدرت بهتر است، و عشق واقعی در جدایی و عشق به خدا معنا مییابد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و تحلیل، نیاز به بلوغ فکری و تجربهی زندگی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل میگیرد.
شمارهٔ ۲۵۷
مفلسی از پادشایی خوشتر است
مفسدی از پارسایی خوشتر است
پادشاهی راست درد سر، ولی
چون نگه کردم گدایی خوشتر است
پادشاهان چون به خود ندهند راه
با فقیران بی نوایی خوشتر است
آدمی چون کبر در سر می کند
با سنگ کو، آشنایی خوشتر است
دل که از سودای خوبان بشکند
آن شکست از مومیایی خوشتر است
آشکارا عشقبازی بیا بتان
از بسی زهد ریایی خوشتر است
نیست لذت عشق را بعد از وصال
عشقبازان را جدایی خوشتر است
عشق دوتان، خسروا، از سر بنه
عشق با سر خدایی خوشتر است
مفسدی از پارسایی خوشتر است
پادشاهی راست درد سر، ولی
چون نگه کردم گدایی خوشتر است
پادشاهان چون به خود ندهند راه
با فقیران بی نوایی خوشتر است
آدمی چون کبر در سر می کند
با سنگ کو، آشنایی خوشتر است
دل که از سودای خوبان بشکند
آن شکست از مومیایی خوشتر است
آشکارا عشقبازی بیا بتان
از بسی زهد ریایی خوشتر است
نیست لذت عشق را بعد از وصال
عشقبازان را جدایی خوشتر است
عشق دوتان، خسروا، از سر بنه
عشق با سر خدایی خوشتر است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.