هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که از درد عشق، بی‌قراری و بی‌پناهی عاشق سخن می‌گوید. شاعر از نبود معشوق در شهر و دیوانگی مردم می‌گوید و اشاره می‌کند که عشق واقعی تنها با خط معشوق معنا می‌یابد. همچنین، او از آتش سوزاننده عشق و ناتوانی صبر و دل در برابر آن سخن می‌راند و تأکید می‌کند که داستان عشق را نباید از بی‌خبران شنید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شعری قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۸۹
ناوک زنی چو غمزه او در زمانه نیست
چون جان من خدنگ بلا را نشانه نیست
دیوانه گشت خلق و به صحرا افتاد، ازانک
در شهر بی حکایت تو هیچ خانه نیست
جز با خط تو عشق نبازند عاشقان
در خط دیگران رقم عاشقانه نیست
من در دم پسین، تو بهانه گمان بری
معلوم گرددت نفسی کاین بهانه نیست
صعب آتشیست عشق که گشتند صبر و دل
خاکستر و درون و برون شان زبانه نیست
مشنو حدیث بی خبران در بیان عشق
دانی که احسن القصص اندر فسانه نیست
جان خاک آستانه که پیمان عاشقان
یک ذره غبار بر آن آستانه نیست
ای پندگو، چه در پی جانم نشسته ای
انگار کان پرنده درین آشیانه نیست
کوه گران زناله ما گم شود به رقص
خسرو، به تای نغمه زنان این ترانه نیست
چون جان من خدنگ بلا را نشانه نیست
دیوانه گشت خلق و به صحرا افتاد، ازانک
در شهر بی حکایت تو هیچ خانه نیست
جز با خط تو عشق نبازند عاشقان
در خط دیگران رقم عاشقانه نیست
من در دم پسین، تو بهانه گمان بری
معلوم گرددت نفسی کاین بهانه نیست
صعب آتشیست عشق که گشتند صبر و دل
خاکستر و درون و برون شان زبانه نیست
مشنو حدیث بی خبران در بیان عشق
دانی که احسن القصص اندر فسانه نیست
جان خاک آستانه که پیمان عاشقان
یک ذره غبار بر آن آستانه نیست
ای پندگو، چه در پی جانم نشسته ای
انگار کان پرنده درین آشیانه نیست
کوه گران زناله ما گم شود به رقص
خسرو، به تای نغمه زنان این ترانه نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
