هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از خطری سخن می‌گوید که در ابتدای راه‌ها نهفته است و هشدار می‌دهد که آغاز هر کاری ممکن است با مشکلات و فتنه‌هایی همراه باشد. شاعر از ترس آشکار شدن رازها و دشمنی‌های پنهان می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی زیبایی‌های ظاهری مانند سبزه‌ها نیز ممکن است نشانه‌ای از خطر باشند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق و نمادین است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از مفاهیم فلسفی و عرفانی آن برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۳۱۴
آن خط پر بلا که در آغاز رستن است
با او چه فتنه ها که در انبار رستن است
ساکن تری که می دمد آن سبزه بر گلت
نی کاهلی که سبزه ات از باز رستن است
آغاز خط به ما منما و مکش، ازانک
هر آفتی که هست، در آغاز رستن است
با ما روا مدار که آید برون ز پوست
آن دشمن کشنده که بر ساز رستن است
ترسم که راز خسرو از این دل برون دمد
خط با لبت نهفته که در راز رستن است
با او چه فتنه ها که در انبار رستن است
ساکن تری که می دمد آن سبزه بر گلت
نی کاهلی که سبزه ات از باز رستن است
آغاز خط به ما منما و مکش، ازانک
هر آفتی که هست، در آغاز رستن است
با ما روا مدار که آید برون ز پوست
آن دشمن کشنده که بر ساز رستن است
ترسم که راز خسرو از این دل برون دمد
خط با لبت نهفته که در راز رستن است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
