۲۳۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۳۵

چه تیر بود که چشم تو ناگهان انداخت؟
که برنشانه دلهای عاشقان انداخت

شمایل قند رعنا و طبع موزونت
هزار فتنه و آشوب در جهان انداخت

کمال حسن تو جایی رسید در عالم
که خلق را به دو خورشید در گمان انداخت

وفا و مهر تو، ای یار بی وفا، ما را
جدا ز خدمت یاران و دوستان انداخت

به هر نفس غم عشقت هزار تیر بلا
به نزد خسرو مسکین ناتوان انداخت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.