هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، معرفت، درد و رنج، و تقدیر می‌پردازد. شاعر از عشق و معرفت سخن می‌گوید و از دردها و رنج‌های زندگی شکایت می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند خواب، بخت بد، و حسرت اشاره می‌شود. در نهایت، شاعر به عشق و جایگاه عشاق در جهان اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد و رنج و تقدیر نیاز به درک بیشتری از زندگی دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۳۵۰

حسن تو کاندیشه به کارش گم است
کی به حد معرفت مردم است

پرده برافگن که گه والضحی است
زانکه رهی در تو و در خود گم است

بارگی آهسته تر، ای هوشیار
زانکه صف مور به زیر سم است

این تن چوبین که به صد پاره باد
پختن سودای ترا هیزم است

خواب به افسون مگر آریم، زآنک
خوابگه غمزه پر گزدم است

بخت بدم به نشود ز آب چشم
زانکه سعادت نه در این انجم است

من به صفا کی رسم از درد خم
فتنه ساقیم چو دم در دم است

ای که نهی مرغ حرم نام من
حسرت من بر مگسان خم است

خسرو از عشق زید نه به طبع
عنصر عشاق مگر پنجم است
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.