هوش مصنوعی: این شعر از عاشقی بیچاره و دل‌دیوانه‌ای می‌گوید که درگیر بلاها و فتنه‌های عشق شده است. عاشق از بی‌وفایی یار و دردهایش می‌نالد و از جفاهای روزگار شکایت دارد. شاعر به خوبان و بیدلان اشاره می‌کند و از حال دل‌های شکسته می‌پرسد. در نهایت، از غم‌های شب و داغ‌های بی‌وفایی یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و غم‌انگیز است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند جفا، بی‌وفایی، و درد عشق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۳۸۰

صد بلا افتاد و صد فتنه بخاست
عاشق بیچاره را عبرت کجاست

دی دل دیوانه ما گم شده ست
بر درش آن خون که بینی آشناست

زلف پستش کارفرمای اجل
چشم مستش چاشنی گیر بلاست

کافرا، محراب ابرو کج مکن
که به زاری چشم خلقی در دعاست

نرخ جانها سخت ارزان شد، بلی
عهد تست و روز بازار جفاست

با چنان بادی که خوبان داشتند
پیش تو از هیچ کس گردی نخاست

بیدلان را طعن رسوایی مزن
هیچ کس دانی که خود را بد نخواست

عاشق و رندست از تشویق تو
هر کجا گوشه نشین و پارساست

هر زمان گویی که حال دل بگوی
آن کسی را گوی، کو را دل بجاست

گفتی اندر سینه تنگ تو چیست؟
داغهای دوستان بی وفاست

خسروا، مشغول یاران شو به زود
کز برای شب همه غم پیش ماست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.