هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق، ملامت‌های دیگران، توبه‌های ریایی، زیبایی معشوق، و اضطراب‌های عاشقانه سخن می‌گوید. همچنین، مفاهیمی مانند قیامت، محشر، و جدایی از سلامت در راه عشق نیز در آن دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند توبه ریایی و اضطراب‌های عاشقانه نیاز به درک و تجربه بیشتری دارند.

شمارهٔ ۳۸۸

هر عاشقی که ترسد از طعنه و ملامت
دعوی عشق بازی بر وی بود غرامت

قد قامت مؤذن در گوش در نگنجد
آن را که شد ز خوبان مشمول قد و قامت

ساقی، بده شرابی زین توبه ریایی
کز جام می بشوید دیباچه کرامت

ای شوخ، نیست فرقی از آفتاب تا تو
از بهر فرق گویی زلف تو شد علامت

نظارگی نداند هول و هلاک محشر
کو بیندت به ناگه در ساحت قیامت

عاشق که پاره دامن در کوچه ها نیفتد
گو گرد پا در آور دامن استقامت

جز تو به هر که دادم دل را شدم پشیمان
جان زان تست بستان بر شکر این ندامت

در عشق کز سلامت جان بر لب آمد اکنون
من خیر باد کردم تو دیرمان سلامت

غمهات در دل شب پیش خیال گویم
ای آنکه خفته ای خوش در منزل سلامت
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.