هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و زیبایی معشوق سخن می‌گوید و به بیان احساسات و دردهای عاشقانه خود می‌پردازد. او از جمال معشوق، بی‌تابی در دیدار، و رنج‌های عشق صحبت می‌کند و در پایان به کرم و بخشش اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد عشق و وفا ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۵۸۸
گر مه چو تو با جمال باشد
خورشید کم از هلال باشد
بر روی زمین نظیر رویت
در آینه هم خیال باشد
ما را که به دیدنت هلاکیم
نادیدن تو چه حال باشد؟
در عهد تو، وانگهی صبوری
ای دوست، کرا مجال باشد
می خواهم سیر بینم آن رخ
گر دستوری ز خال باشد
می کن ستم و جفا که خوبی
گر لطف کنی وبال باشد
بنمای به گاه کشتنم روی
تا خون منت حلال باشد
کوته عمر است عاشق، ار چه
روزیش هزار سال باشد
تا کی سخن وفا، رها کن
خوبی و وفا محال باشد
بوسی ست طمع دل رهی را
اندازه این سؤال باشد
بشنو ز کرم حدیث خسرو
هر چند ترا ملال باشد
خورشید کم از هلال باشد
بر روی زمین نظیر رویت
در آینه هم خیال باشد
ما را که به دیدنت هلاکیم
نادیدن تو چه حال باشد؟
در عهد تو، وانگهی صبوری
ای دوست، کرا مجال باشد
می خواهم سیر بینم آن رخ
گر دستوری ز خال باشد
می کن ستم و جفا که خوبی
گر لطف کنی وبال باشد
بنمای به گاه کشتنم روی
تا خون منت حلال باشد
کوته عمر است عاشق، ار چه
روزیش هزار سال باشد
تا کی سخن وفا، رها کن
خوبی و وفا محال باشد
بوسی ست طمع دل رهی را
اندازه این سؤال باشد
بشنو ز کرم حدیث خسرو
هر چند ترا ملال باشد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
