در آن هجوم که یار تو پادشا باشد
غم گدا که بود، زیر پاکرا باشد؟

منم به سوز و گدازش، به یاد سیم برت
چو مفلسی که هوسناک کیمیا باشد

یگانه با تو چنانم که در جدایی تو
چو یک تنم که ازو نیمه جدا باشد

تو پادشاه بتانی و خاطرم اینست
که شغل روسیهی بر درت مرا باشد

شوم فدای جمالی که گر هزاران سال
کنم نظاره، هنوز آرزو به جا باشد

بلا و فتنه از ان نخل باد، یارب، دور
که برگ و فتنه او میوه بلا باشد

ندانم این دل آواره را که فتوی داد
که بت پرستی در عاشقی روا باشد

فغان ز باد که بوی تو بهر کشتن خلق
همی برد که چو من بیدلی کجا باشد؟

مخواه عاقبت، ای پندگوی، خسرو را
چو عاشق است، رها کن که مبتلا باشد

«امیرخسرو دهلوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir