جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند
چگونه با خرد و صبر آشنا باشند

هلاکت من بیچاره از کسانی پرس
که چندگه ز عزیزان خود جدا باشند

ز بنده پرسی کاخر کجا همی باشی؟
ز خان و مان بدرافتادگان کجا باشند؟

به شهر چون تو حریفی بلای توبه خلق
عجب ز زاهد و صوفی که پارسا باشند

شراب صاف و سلامت ز بهر بیخبری ست
ولیک با خبران تشنه بلا باشند

دلا، ز کرده خود سوختی، نمی گفتی
که خوبرویان البته بیوفا باشند

بلای عشق بکش، خسروا، چو آن مرغان
که بند چنگل شاهین پادشا باشند

«امیرخسرو دهلوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir