هوش مصنوعی: این متن شعری است که بیانگر درد و رنج عاشقانه و ناتوانی در فراموشی معشوق است. شاعر از غم و اندوهی که بر دلش نشسته سخن می‌گوید و اظهار می‌کند که حتی قادر به آه کشیدن نیز نیست. همچنین، او از ناتوانی در کسب آرامش و تسلی از معشوق می‌نالد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و غمگین است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد. درک کامل این شعر نیاز به بلوغ عاطفی و تجربه‌ی زندگی دارد.

شمارهٔ ۹۵۳

دل ز تو بی غم نتوانیم کرد
درد تراکم نتوانیم کرد

جرعه ای از جام جفا می کشیم
رطل دمادم نتوانیم کرد

کرد غمت بر دل مسکین ما
آن چه که بر غم نتوانیم کرد

پیش تو خواهیم که آهی کنیم
آه که آن هم نتوانیم کرد

از خنکی های دم سرد خویش
دست فراهم نتوانیم کرد

با دل ریش از تو به هر غصه ای
قصه مرهم نتوانیم کرد

خسرو، از آن خیر نیابیم برگ
حله آدم نتوانیم کرد
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.