هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر به توصیف معشوق و تأثیرات عشق او بر دیگران می‌پردازد. در این شعر، زیبایی معشوق، جذابیت او و تأثیر عمیقش بر عاشقان با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند زلف عنبرین، لعل شکرین و نیش زنبور غمزه توصیف شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و دلدادگی برای سنین پایین مناسب نیست.

شمارهٔ ۹۷۰

هر که بر گفته تو گوش نهاد
ز آتش دل به سینه جوش نهد

رویت از زلف عنبرین مه را
حلقه بندگی به گوش نهد

سرو ثابت قدم به پیش قدت
نتواند که پا به هوش نهد

خلق را لعلت از شکر بکشد
خونبها بر شکر فروش نهد

نیش زنبور غمزه تو خورد
از لبت هر که دل به نوش نهد

شد خیال تو راست با خسرو
روزی از کج نهد، به دوش نهد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.