۲۳۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۷۶

وقت آن شد که گل شکفته شود
چشم نرگس ز می غنوده بود

خواهد ابر دونده را گیرد
سرو از بس که در هوا بدود

معتدل شد هوا چنان که ز چرخ
بر چمن باد گرم هم نرود

آتش لاله را همی بیند
زاغ چون هندوان نمی گرود

می زند مرغ نغمه ای که چنان
هر زمانی ز دست می بشود

باد گوش بنفشه می پیچد
که ز بلبل سخن نمی شنود

ساقیا، گر ترا چنین وقتی
گذری بر من اوفتد، چه شود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.