وقت آن شد که گل شکفته شود
چشم نرگس ز می غنوده بود

خواهد ابر دونده را گیرد
سرو از بس که در هوا بدود

معتدل شد هوا چنان که ز چرخ
بر چمن باد گرم هم نرود

آتش لاله را همی بیند
زاغ چون هندوان نمی گرود

می زند مرغ نغمه ای که چنان
هر زمانی ز دست می بشود

باد گوش بنفشه می پیچد
که ز بلبل سخن نمی شنود

ساقیا، گر ترا چنین وقتی
گذری بر من اوفتد، چه شود

«امیرخسرو دهلوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir