هوش مصنوعی:
این شعر از حسرت و انتظار برای رسیدن به وصال معشوق و ناامیدی از تحقق این آرزو سخن می‌گوید. شاعر از نرسیدن بهار عشق و وفا گلایه می‌کند و با وجود رنج هجران، به عشق پایبند است. همچنین، اشاره‌ای به بی‌توجهی سلطان (معشوق) به دردهای عاشق دارد و بیان می‌کند که تلاش انسان به تنهایی کافی نیست و رسیدن به مقصود نیازمند لطف الهی است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۰۵۱
گل آمد و ز دوست صبایی نمی رسد
ز باغ وصل مهرگیایی نمی رسد
هنگام برگ ریز حیاتم شد و هنوز
زان نوبهار حسن صبایی نمی رسد
ما با سموم بادیه هجر هم خوشیم
گر زان شکوفه بوی وفایی نمی رسد
من چون زیم که هیچ شبی نیست کاین طرف
زان غمزه کاروان بلایی نمی رسد
سلطان به خواب ناز چه آگه ز خلق، چون
در گوش او فغان گدایی نمی رسد
در گنج غیب نقد تمنا بسی ست، لیک
ما را به چرخ دست دعایی نمی رسد
درد ترا حیات ابد باد در دلم
کان هم دواست، گر چه دوایی نمی رسد
کوشم که سر نهم به درت، لیک چون کنم
مردم به جهد خویش به جایی نمی رسد
گر خسروا، به وصل سزا نیستی، مرنج
ملک سران به بی سرو پایی نمی رسد
ز باغ وصل مهرگیایی نمی رسد
هنگام برگ ریز حیاتم شد و هنوز
زان نوبهار حسن صبایی نمی رسد
ما با سموم بادیه هجر هم خوشیم
گر زان شکوفه بوی وفایی نمی رسد
من چون زیم که هیچ شبی نیست کاین طرف
زان غمزه کاروان بلایی نمی رسد
سلطان به خواب ناز چه آگه ز خلق، چون
در گوش او فغان گدایی نمی رسد
در گنج غیب نقد تمنا بسی ست، لیک
ما را به چرخ دست دعایی نمی رسد
درد ترا حیات ابد باد در دلم
کان هم دواست، گر چه دوایی نمی رسد
کوشم که سر نهم به درت، لیک چون کنم
مردم به جهد خویش به جایی نمی رسد
گر خسروا، به وصل سزا نیستی، مرنج
ملک سران به بی سرو پایی نمی رسد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
