ما عاشق روی نیکوانیم
دیوانه شکل هر جوانیم

هر جا که چکید خوی ز خوبان
ما خون ز دو چشم خود چکانیم

هر چند ز عشق موی گشتیم
بر خاطر نازکان گرانیم

ما زنده نه ایم جز به یک دوست
نه یک تن و نه هزار جانیم

هجر است کمین جان گرفته
جانا، تو بیا که زنده ماییم

دل خود ز غمت دگر نمانده
کان عمر حساب را ندانیم

تلخی منما که شوربختیم
شمشیر مکش که بی زبانیم

گر سنگ زنی و گر دهی قوت
خسرو سگ تست و ما همانیم