هر شب از دست غمت دیده و دل خون شودم
وانگه از هر مژه راوق شده بیرون شودم

گاه گاهی به سر زلف تو در می آیم
با دلی در هم و آن هم ز غمت خون شودم

مردم دیده کند رقص به صحرای دو رخ
چون بم و زیر دل خسته به گردون شودم

روزگاری ست مرا سخت پریشان ز غمت
چه کنم بی تو و این عمر به سر چون شودم؟

خار خارت نشود از دل خسرو بیرون
گر چه از خون جگر رخ همه گلگون شودم