۲۳۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۸۵

خم آن طره دلبند کشم
غم آن لعل شکر خند کشم

زلف تو هر سر مویی نازی ست
آخر این ناز تو تا چند کشم

نیست مانند رخت آیینه
مگرت زاینه مانند کشم

نکشم من سخن تلخ از کس
ور کشم از لب چون قند کشم

کورم، از گرد مگر در دیده
خاک درگاه خداوند کشم!
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.