هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و وابستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید که حتی از بوی کشنده‌ی او نیز نمی‌گریزد. او خود را بلای خویش می‌داند و از این رو راه فراری ندارد. همچنین، اشاره می‌کند که عشق مانند شمشیری برکشیده است و فرار از آن ممکن نیست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از عبارات مانند 'بوی کشنده' و 'شمشیر برکشیده عشق' ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۳۹۳
چون نآرم آنکه فارغ زان آشنا گریزم
گه در فسون نشینم، گه در دعای گریزم
بوی کشنده او خود همره صبا شد
خلق از سموم وادی، من از صبا گریزم
شمشیر بر کشیده عشق و مرا در آن کوی
پای خرد شکسته چون از بلا گریزم
هر جانور که باشد بگریزد از بلایی
من خود بلای خویشم، از خود کجا گریزم؟
خسرو، مگوی در کش پا از طواف کویش
کو نیست آن حریفی کز وی به پا گریزم
گه در فسون نشینم، گه در دعای گریزم
بوی کشنده او خود همره صبا شد
خلق از سموم وادی، من از صبا گریزم
شمشیر بر کشیده عشق و مرا در آن کوی
پای خرد شکسته چون از بلا گریزم
هر جانور که باشد بگریزد از بلایی
من خود بلای خویشم، از خود کجا گریزم؟
خسرو، مگوی در کش پا از طواف کویش
کو نیست آن حریفی کز وی به پا گریزم
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
۱۱۲۴
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
