دل ز مهر تو در که پیوندم؟
دل ز مهرت کجا کند بندم؟

بس که دل می دری و می دوزی
یک دل است و هزار پیوندم

پیش ازینم دلی و دردی بود
دل شد، اکنون به درد خرسندم

به یکی دل غم تو نتوان خورد
بو که زلفت دهد دلی چندم

روی من زعفران شد و زین روی
خیره بر روی خود همی خندم

هر دم از تندباد سینه خویش
صبر از شاخ و بیخ برکندم

پند کم ده مراکز آن بگذشت
که نصیحت کند خردمندم

بعد از این دل به نیکوان ندهم
خسرو، ار جان دهد خداوندم

«امیرخسرو دهلوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir