رو، ای صبا و سلامم به دلنواز رسان
نیاز بنده بدان شوخ عشوه ساز رسان

بمردم و نگشادم غمش، چو جان بدهم
ببر حکایت و بر محرمان راز رسان

به جان کاسته افسانه فراق بگو
به شمع سوخته پروانه گداز رسان

کجایی، ای که دلت بر هلاک ناخوش بود
بیا و مژده بدان لعل دلنواز رسان

من آنچه می کشم اندر درازی شبها
به روزگار سر زلف او فراز رسان

دلم ببردی و ترسم که درد آن رسدت
دلم به زلف نگهدار و درد باز رسان

حریف می طلبد نرگس مقامر تو
خبر به حلقه مردان پاکباز رسان

چو نیم خورده خود باده بر زمین فگنی
بگو «به روح ستم کشتگان ناز رسان »

ز ناز این همه نتوان فروخت بر خسرو
شکسته را قدری مرهم نیاز رسان