ای رهزن عشاق، چه عیار کسی تو
وی ماه شب افروز، چه طرار کسی تو

خون است می نوشگوارت ز دل خلق
ای ظالم بی مهر، چه خونخوار کسی تو

هر چند که گویند مکن جور، کنی بیش
زین خوی مخالف چه جفا کار کسی تو

خنجر زنی از غمزه و رحمت نکنی هیچ
زین بیش عفاالله چه ستمگار کسی تو

گر جان ندهم، سر نهم، آزرده کنی دل
هم جان و سر تو که دل آزار کسی تو

خوارم کنی و عزتم این بس که بگویی
کای بر درم افتاده، تویی خوار کسی تو

چندین که جفا برد ز تو خسرو مسکین
روزیش نگفتی که وفادار کسی تو