هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و رنج عاشقی است که از فراق و جدایی رنج می‌برد. او از دل و جگر پاره‌پاره‌اش می‌گوید و آرزو می‌کند که بتواند در آتش عشق بسوزد. شاعر با تصاویر دردناک مانند گریه خون و جگر پاره‌پاره، عمق غم و اندوه خود را نشان می‌دهد. او همچنین از معشوق می‌خواهد که به او رحم کند و دلش را بیشتر پاره نکند.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، تصاویر دردناک و احساسات شدید بیان‌شده در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۷۰۵
دلی دارم ز هجران پاره پاره
جگر هم گشته پنهان پاره پاره
بیا کت بینم و همچون سپندی
بر آتش افگنم جان پاره پاره
چه خوش حالی که گردم گرد کویت
دلی پر خون، گریبان پاره پاره
به کویت کرده ام شب گریه خون
جگر اینک به دامان پاره پاره
ز پیوندت نخواهد شد جدا دل
کنیش ار خود به پیکان پاره پاره
به صد خونابه ایمان در دل آویخت
مکن، ای نامسلمان، پاره پاره
لبت گر خورد خونم، گر دهد دست
کند خسرو به دندان پاره پاره
جگر هم گشته پنهان پاره پاره
بیا کت بینم و همچون سپندی
بر آتش افگنم جان پاره پاره
چه خوش حالی که گردم گرد کویت
دلی پر خون، گریبان پاره پاره
به کویت کرده ام شب گریه خون
جگر اینک به دامان پاره پاره
ز پیوندت نخواهد شد جدا دل
کنیش ار خود به پیکان پاره پاره
به صد خونابه ایمان در دل آویخت
مکن، ای نامسلمان، پاره پاره
لبت گر خورد خونم، گر دهد دست
کند خسرو به دندان پاره پاره
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
