هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و غمگین، بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است. او از جدایی و دوری معشوق رنج می‌برد و از زیبایی‌های چهره‌ی او مانند خال، ابرو، لب و دهان یاد می‌کند. شاعر خود را اسیر عشق و غم می‌داند و حتی فقر و نداری را در برابر عشق معشوق ناچیز می‌شمرد.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و غمگین است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از برخی استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده، فهم شعر را برای سنین پایینتر سخت می‌کند.
شمارهٔ ۱۷۱۲
ای در دل من مقیم گشته
دل بی تو اسیر بیم گشته
خال تو چو نقطه دو ابروت
یک دایره دو نیم گشته
پشت صدف از لبت شکسته
در در شکمش یتیم گشته
از میم دهان و نون ابروت
چشمم همه نون و میم گشته
خطت به سواد دیده من
بنشسته و مستقیم گشته
نو مرده فتاده بنده در عشق
در مذهب غم قدیم گشته
من بی زر و آستین تنگت
از دست تو پر ز سیم گشته
خسرو به گدایی چنان سیم
پیش در او مقیم گشته
دل بی تو اسیر بیم گشته
خال تو چو نقطه دو ابروت
یک دایره دو نیم گشته
پشت صدف از لبت شکسته
در در شکمش یتیم گشته
از میم دهان و نون ابروت
چشمم همه نون و میم گشته
خطت به سواد دیده من
بنشسته و مستقیم گشته
نو مرده فتاده بنده در عشق
در مذهب غم قدیم گشته
من بی زر و آستین تنگت
از دست تو پر ز سیم گشته
خسرو به گدایی چنان سیم
پیش در او مقیم گشته
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
