هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف دهلی و مردم آن می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌ها و سادگی مردم دهلی سخن می‌گوید، اما همچنین به رفتارهای متناقض آن‌ها مانند آشکارا خون خوردن و پنهانی شراب نوشیدن اشاره می‌کند. او از عاشقان و دل‌باختگانی می‌گوید که اسیر زیبایی‌های دهلی شده‌اند و خود نیز تحت تأثیر این شهر و مردمش قرار گرفته است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مضامین عاشقانه و انتقادی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به رفتارهای نامتعارف (مانند شراب‌نوشی) نیازمند درک بالاتری از مفاهیم اجتماعی و فرهنگی است.
شمارهٔ ۱۷۱۶
ای دهلی و ای بتان ساده
پگ بسته و جیره کج نهاده
خون خوردنشان به آشکاریست
گر چه به نهان خورند باده
فرمان نکنند، از آنکه هستند
از غایت ناز نامراده
نزدیک دلی چنان که دل را
برداشته گوشه ای نهاده
جایی که به ره کنند گلگشت
در کوچه دمد گل پیاده
آسیب صبا رسید بر دوش
دستارچه بر زمین فتاده
شان در ره و عاشقان به دنبال
خونابه ز دیدگان گشاده
ایشان همه باد حسن در سر
اینها همه دل به باد داده
خورشید پرست شد دل ما
زین هندوکان شوخ ساده
کردند مرا خراب و سرمست
هندوبچگان پاک زاده
بربسته به مویشان چو مرغول
خسرو چو سگی در قلاده
پگ بسته و جیره کج نهاده
خون خوردنشان به آشکاریست
گر چه به نهان خورند باده
فرمان نکنند، از آنکه هستند
از غایت ناز نامراده
نزدیک دلی چنان که دل را
برداشته گوشه ای نهاده
جایی که به ره کنند گلگشت
در کوچه دمد گل پیاده
آسیب صبا رسید بر دوش
دستارچه بر زمین فتاده
شان در ره و عاشقان به دنبال
خونابه ز دیدگان گشاده
ایشان همه باد حسن در سر
اینها همه دل به باد داده
خورشید پرست شد دل ما
زین هندوکان شوخ ساده
کردند مرا خراب و سرمست
هندوبچگان پاک زاده
بربسته به مویشان چو مرغول
خسرو چو سگی در قلاده
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
