هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند آفتاب، ابروهای کمانی و زلف‌های سیاه، عشق و شیفتگی خود را بیان می‌کند. او از رنج‌های عشق و جدایی نیز سخن می‌گوید و در نهایت به امید دیدار دوباره اشاره می‌کند.
رده سنی:
15+
این شعر حاوی مضامین عاشقانه و استفاده از صنایع ادبی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین ممکن است برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و جدایی برای سنین پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۷۱۸
ای حسن، تو آفت زمانه
روی تو به دلبری فسانه
صد دل درود دمی به زلفت
گر تیز رود زبان شانه
هر دم سوی قبله دو ابروت
خورشید یگانه در دو گانه
از زلف تو گاه قبله بازی
مطروح دو رخ شده زمانه
من غرقه و تو به آب چشمم
پیش رخ خویش بر کرانه
تیرم زنی و خوشم که باری
بشناختیم بدین بهانه
گم گشتی خسروا، به کویش
یا ماند مگر ترا به خانه
روی تو به دلبری فسانه
صد دل درود دمی به زلفت
گر تیز رود زبان شانه
هر دم سوی قبله دو ابروت
خورشید یگانه در دو گانه
از زلف تو گاه قبله بازی
مطروح دو رخ شده زمانه
من غرقه و تو به آب چشمم
پیش رخ خویش بر کرانه
تیرم زنی و خوشم که باری
بشناختیم بدین بهانه
گم گشتی خسروا، به کویش
یا ماند مگر ترا به خانه
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
